estambul tours ve allah bilgileri120
sizlere erzaman oldugu gibi estambul tours dediki Ey âbitler başı, zahitler hüccetinin oğlu!” diye vahyolunmuştur.Rüzgâra binmiş askerleri ile birlikte giderken bir ihtiyar kadın yolunu keserdi. Rüzgâra emredip durdururdu ve önünü kesen o ihtiyar kadının ihtiyacını gördükten sonra yoluna revân olurdu.
Yusuf (aleyhisselâm) a:
“Yeryüzünün hâzineleri elinde olduğu halde ne diye açhk çekiyorsun?” denildi. Şu ilginç cevabı verdi;
“Kendim doyup da açları unutmaktan korkuyorum!”.
Ebu Hüreyre (radıyallahu anh)’dan nakledildiğine göre Peygamber (sal-lallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur;
“Zebur’u kolayca okuma istidadı Davut (aleyhisselâm)’a verilmiştir.
Hem de öylesine ki, hayvanın eğerlenmesini emrederdi, henüz eğerlen-meden önce okumayı bitirirdi. O, ancak elinin emeğini yerdi” (447).
Allah (c.c.) onun hakkında şöyle buyurmuştur.
“Ona demiri de yumuşattık. Uzun zırhlar yap (onları) dokumada intizamı gözet.” (448) diye buyurduk.
Beytü’l-Mala ihtiyaç duymadan kendi emeğiyle nzıklandırılması için Allah’a niyazda bulunmuştur.
Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurmuşlardır;
“Allah’a en sevimli namaz, Davud (aleyhisselâm)’ın namazıdır! Allah’a en sevimli oruç Davud (aleyhisselâm) ’ın orucudur. Gecenin yarısını uyur, üçte birini namazla ihya ederdi. Altıda birini de uyumakla geçirirdi. Bir gün oruç tutardı, bir gün tutmazdı. (Yani gün aşın onıç tutardı.)” (449).
‘‘Yün giyerdi, kıldan yapılmış şilte sererdi, küllü arpa ekmeğini tuzla yerdi. İçecek suyunu gözünden akan yaşlarla karıştırdı” (450).
(445)İmam Taberani: Mu'cemin’de Ebu Hüreyre (r.a.) merfuan rivayet etmiştir diye, Süyû Menahilü’s-Safa (Shf. 27)’da Aliyyü’l-Kaarî, Şerh-i Şifa (C. 1, Shf. 189)’da kaydediyor.
(446)İmam Abmed b. Hanbel (r.h.) Zühd adlı kitabında Ferkadi’s-Sencî’den rivayet ettiğini, Süyı MenahilU’s-Safa (Shf. 27), Aliyyü'l-Kaarî (C.l, Shf. 189)'da kaydediyor.
(447)/mam Buhari; Sahih. Kitabu'l- Enbiya, Babu Kavlillahi Tcâlâ; “... Ve Aleyna Davude Z« ra... daEbuHüreyre(r.a.)’dan ve Kitabu'l-Tefsir Sûrelü’l- İsra. Babu KavlihiTeâlâ... "... VeA na Davude Zebura..." da yine Ebu Hüreyre (r.a.)’dan lahriç etmiştir.
(448)Sebe’ 10, 11.
dBuharı; Sahih. Kitabu’l-Enbiya, Babu Ehabbu’s-Salâti il-Allahi Salâtü Davu
Ma hut yanıltıdan sonra güldüğü katiyen görülmemiştir. RabbindeT^^ ederek gözünü bîr daha semaya dikmemiştir. Bütün hayatını ağlatnatıSi çirmiştir (451).
Denildi ki: Yaşlarından yerde ot bitinceye kadar ağladı. Yanaklarında lan hendek açıncaya kadar ağladı (452).
Denildi ki; Tanınmaz bir halde (dışarı) çıkardı. Lâkin kendisine övgüyü duyunca, Allah'a olan tevazuu artardı.
İsa (aleyhisselâm)'a gelince:
Kendisine dediler ki:
— Sanmam ki; Allah seni kendisinden alıkoyacak bir merkeple tnetp . ( etsin! (445).
Kıldan elbise giyerdi. Ağaç yapraklarını yerdi. Evi yoktu, nerdeuy kuşu gelirse oracıkta uyurdu (454). En hoşlandığı isimlerden biri “Miskin” ismi idi. Daima kendisine (miskin) denilmesinden hoşlanırri (455).
Rivayet olunduğuna göre: Musa (aleyhtsselâm): J
Medyen suyuna geldiği zaman, zayıflıktan nerde ise karnındaki t bakla görünecekti (456).
Abdullah b. Amr'Ğan, İmam Müslim: 13. Kilabii’s-Siyami. 35. Uabü’n-Nehyi an Savmi'd-Dchrili j men ledarrara bihi cv fevvete bihi Hakkan evlem Yuflir cl-iydcyni’de 189, 190’da Şifa’da zikredildi ‘ metni ayni lâfızlarla Abdullah b. Amr (r.a.)’dan tahriç ettiği gibi bu babta 181/1159’dan 193'ekadn bütün rivayet tariklerine ait metinleri tahriç etmiştir. Bu hadîs-i şerifi, İmam Nesaî; Sünen, Kiiabii’s-Sj. yam. (Babu) Savmı Nebiyyullah Davud (aleyhisselâm) Abdullah b. Amr’den, imam Ibn Mâce.Sıineıı 7. kitabu’.s-Siyam, 31. Babu Ma Câc fi Siyami Davud (a.s.) 1712 No. ile yine Abdullah b. Amr'dcniılı. riç eylemişlerdir.
(450)Ibn Ebi Halem; Tefsir’inde Vehb b. Müucbbih ve Mücahid'den mevkufen rivayet etli,dim Süyûtî; (Menahilü’s-Safa, Shf. 27).
(451)İmam Ahmed b. Hanbel; Kilabti’z-Ziihd’ünde, Ata tarikiyle F.bu Abdullahi'l-Cedeli'dmm-yel elli. Süyûtî; Mcnahilü’.s-Şafa Shf. 27.
(452)Ibn Ebi Halem, Tefsir’inde Enes b. Malik (r.a.)’den merfuan Mücahid (r.h.) ve di|erlerinıkı mevkuf olarak rivayet etti diye, Süyûtî; Menahilü’s-Safa Shf. 21'de kaydetmiştir.
(453)İmam Ahmed h Hanbel (r.h.), Kilabü'z-Zühd’le İmam İbn Ebi Şeybe MusannefindeSii (r.a.)’dan rivayet etmişlerdir. Süyûtî; Menahilü’s-Safa Shf. 27 A/iyyü’/-KaarfŞcrh-iŞifa,C,l,Slı 190 diyorlar.
(454)İbn Asakir. Şam Tarihi’nde Abdullah b. Abbas (r.a.) İmam Ahmed b. Hanbel (r.lı.) Kilabiı Zühd’de, Ubey’d, b. Umeyr’den Mücahid ve Sa’hf’den rivayet etmişlerdir. Silyûtf; Menahilü’sSi Shf. Tl. AIiyyü’l-Kaarî Şerh. 1/190.
(455)imam Ahmed b. Hanbel. Kilabü’z-Zühd’de Said h. .4bdü/azız’den rivayet cimişlir.Süv Menahilü’s-Safa Shf. 28.
(456)Ibn Ebi Hâlim, Ibn Abbas (r.a.)’dan mevkufen rivayet etmiş ve sahihlemiştir. Siiyûlf; I Safa, Shf. 28.
“And olsun ki benden önceki peygamberler yoksulluk ve haşeratla imtihana çekilirlerdi. Bu, onlarca size verilenlerden daha sevimli ve ge-çerliydi.” (457).
İsa (aleyhisselâm) rastladığı hınzıra:
—Haydi selâmetle git, deyince, kendisine Nedir hınzıra karşı takındığın güzel tavır” denildiğinde şu cevabı verdi:
—Konuşan dilimi kötüye alıştırmak istemem!
İmam Mücahid dedi ki: “Yahya’nın yemeği (zühd-ü takvâsından ve ka-naatından mütevellid) ot idi. Allah korkusundan öylesine ağlardı ki, gözlerinden akan yaşlar yanağında yer yapmıştı (458). insanlara ihtilât etmemek için vahşî hayvanlarla yemek yerdi (459).
Taberî, Vehb (b. Münebbih) ’den rivayet etmiştir:
“Musa (aleyhisselâm) Ariş’te (bir nevi gölgelik) gölgelenirdi, taş çanağında yemek yerdi. Su içmek istediğinde eliyle değil de eğilip ağzı ile (Allah’a) karşı tevazuunu ifade etmek için) içerdi.”
Bu hususta haberler pek çoktur, yazılmıştır. Olgunluk, güzel ahlâk ve şemailleri maruftur ve meşhurdur. Fazla uzatmaya lüzum yoktur. Sonra bazı cahil tarihçilerin, bunun aksine olan söz ve fikirlerine sakın iltifat etmeyesin!
Hind b. Ebi Hâle’nin Resûlııllah’ın siyreti hakkında Hz. Haseneyn (r.a.)’dan tahrici:
Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)’in güzel ahlâkı, göz kamaştıran özellikleri, sayısız olgunluğunu belirten hasletleri hakkında sana geniş bilgi verdik. Bu hususta ikna edici eserler (sahih) hadîsler arz ettik. Aslında konu çok geniştir, böyle küçük kitablarla tam mânâsiyle belirtmek tabiî ki, imkânsızdır. Bu sebeple biz sahih ve meşhur kitablarda vârid olanları sunduk. Hepsinden bir nebze, tükenmek bilmeyen kaynaktan bir damla verdik. Ve bu bölümlere, îbn Ebi Hâle’den rivayet ettiğim (r.a.) Hasen’in naklettiği bir hadîsle son verdik. —O hadîs ki. Peygamber (sallallahu aleyhi vesel-/emj’in bütün şemailini, birçok vasıflarını içine almış, sîreti ve faziletlerinin kâfi derecede anlatmış ve çerçevelemiştir.
Bu hadîs hakkında— kuruluş ve ifade ettiği mânâ bakımından— güzel bi tenbihte bulunarak (fikirlerimizi) de açıkladık.
Bize, Kadı Ebu Ali el-Hüseyin b. Muhammed, el-Hâfız (hocam) beşyüz sekiz yılında rivayet etmiştir ve demiştir ki: Bize, el- İmam Ebu’
(457)Hâkim, el-Mü.sledrek’(c Ebu Sıüdi’l-Htıdrî'dcn lalıriç elmiş ve sahihicmiştir. Süyûtî; Menahili Safa, Shf. 28.
(458)İmam Ahmed h. Hanbel (r.h.) Kitabü’z- Zühd’de ve İbn Ebi Hâlem de eserinde rivayet eti 'erdir- Süyûtî; Menahilü’s-Safa Shf. 28.
(r.h.) Kilabü'z-Zühd'le Ebu İdri.d'l- Havlanî'den rivayet etmiştir. yûtı. Menahılü’s-Safa, Shf. 28.
Kasım Abdullah b. Tabir et-Temimi, El-Fakîh, El-Edib Ebu Bekr Mul^ med b. Abdullah İbni'l-Hasen en- Nisâbûrî. Şeyhi Fakih Ebu Abdullah ı^' hammcd b. Ahmed b. el-Hasen el- Muhamnıedî, et-Tunusî Kadı
el-Hasen b. Ali b. Ca’fer el- Vahşi (el-Belhi Ö. 471 H.) onlarda şöylede^j 1er;
Bize Ebu ’l- Kasim Ali b. Ahmed b. Muhammed, İbni’l- Hasen el- Hu^ğj Ebu Said el- Haysem, b. Kuleyb eş- Şasî (Ö.335 H.) İsa Muhammed b. b. Sevre el-Hatiz, TirmizT, Süt'yan b. Veki' (b. Cerrah) Cumey b. Önicı b. Abdurrahman el-İclî (el-Kûl'i), kitabında yazarak dedi ki:
Temim oğullarından, Ebî Hâlc'n'm torunlarından (Ebu Abdullah) kiin yesini taşıyan bir adam anlattı; Ebî Hâle’n'm oğlundan: Haşan b. AIib.Ebl Talib (r.anhüma)'dan (rivayet etti) (İmam Hasen) (radıyallahu an/ı) dedi ki Dayım, Ebî Hâle'nin oğlu Hind'e sordum.
Kâdi Ebu Ali (r.h.) dedi ki; (Bu konuyu) Şeyh Ebu Tahir Ahmedb.çj. Hasen b. Ahmed b. Hûda Dad el-Kercî el-Bakîllanî’dcn okudum, dedj ki: Bize, Şeyh Eceli Ebu'l - FadI Ahmed b. el - Hasen b. Hayrun, Ebu Ali Haşan b. Ahmed b. İbrahim b. el - Hasen b. Muhammed b. Şazan b. Harb b. Mihran el - Farisî. Kendilerine okunan hadîs metnini kabul ve ikrar ederek dedi ki: Bize; Ebu Muhammed el- Hasen b. Muhammed b. Yahya b. el- Hasen b. Ca'fer b. Abdi ilah b. el- Hüseyin b. Ali b. Hüseyin b. AliEbi Talib (r.a.) ki, Tahiri'l- Alevî'nin kardeşi oğlu (Ö. 358 H.) dedi ki: Bize; İsmail b. Muhammed b. İshak, b. Ca 'fer, b. Muhammed b. Ali b. el-Hûseyk b. Ali b. Ebi Talib (r.a.) dedi ki: Bana; Ali b. Cafer b. Muhammed b. Alı b. el- Hüseyin kardeşi Musa b. Ca'fer, Ca'fer b. Muhammed babası Mu-hammed b. Ali, Ali b. el- Hüseyin'den (rivayet etmiştir) dedi ki; Hasenb. Ali şöyle demiştir: — (Hadîsin) lafzı bu senedindir—.
Dayım Hind b. Ebî Hâle’ye (Vassaf idi) Resûlullah (sallallahu aleyhi\e sellem)’in bilyesinden (evsabndan) sordum. Gayem bu hususta bana istinad edebileceğim bir şeyi anlatması idi...
Şöyle dedi:
